Ξέρω, πάλι έχω αργήσει αρκετά να ποστάρω, το φθινόπωρο του ποντικιού ήταν λιγότερο περίεργο απ’ το καλοκαίρι, αλλά σίγουρα πιο busy.

Για το παρόν πόστ θυμάμαι πως ταλαντευόμουν ανάμεσα σε αρκετά θέματα, αλλά λίγο το οτι σε κάποια έχασα το σωστό timing, λίγο το οτι η κοντή μου μνήμη είναι περιορισμένη, στο τέλος ο εγκέφαλος μου -εκούσια και ακούσια- έκανε τα πάντα shred.

Εδώ λοιπόν θα έχουμε ένα storytime απ’ τη δουλειά.

---

Disclaimer Το blog αυτό, παρ’ ο,τι έχει κερδίσει κάποιους σταθερούς και περιστασιακούς αναγνώστες, δεν έχει (ούτε θέλει) τρελή δημοφιλία. Το απόγειο της ίσως ήταν όταν οι πλανήτες του SEO ευθυγραμμίστηκαν και το link του εμφανιζόταν στην πρώτη σελίδα της αναζήτησης στο google, κάτω απ’ το site της γνωστής κεντροαριστερής εφημερίδας, όταν έψαχνε κανείς τη λέξη “topodiki”.

Συνεπώς θα σκιππάρω σε ένα βαθμό την προσπάθεια ανωνυμοποίησης των όσων γράφω, θεωρώντας οτι κανείς λαθος συνάδελφος, προϊστάμενος ή τέλος πάντων άνθρωπος που δεν πρέπει, δε θα ανακαλύψει την ύπαρξή του. Αν όμως τύχει και γίνει κάτι τέτοιο, να ξέρει οτι απλά έχω ζωηρή φαντασία και ενδιαφέρον για τη μυθοπλασία. Ξεκινάμε.

Ο Αρμένιος QA#

Η εταιρεία για την οποία εργάζομαι, αποφάσισε κάποια στιγμή στις αρχές του φθινοπώρου να πάει την ομάδα μας για business trip στα κεντρικά (στο εξωτερικό) για να γνωριστούμε. Η ομάδα μας είναι multi-culti, με αρκετούς συναδέλφους να είναι από πρώην ανατολικό μπλοκ, χώρες της Αφρικής, ασιάτες κλπ.

Σχεδόν όλα τα παιδιά ήταν αδιανόητα συμπαθητικά, τα φαγητά ΚΑΙ τα βραδινά ξύδια ήταν on the house. Σε γενικές γραμμές, οι μέρες κύλησαν με δύο παράλληλους μαραθώνιους: meetings και προχωρημένο στάδιο αλκοολισμού. Εμείς όμως θα σταθούμε στην περίπτωση της απόλυτης θεότητας, του μυθικού αυτού πλάσματος που θα ονομάζουμε Αρμένιο QA.

Origin story#

Η αλήθεια είναι οτι από το προηγούμενο διάστημα είχε φανεί οτι έχει ψωμί η ιστορία. Αυτός ο μαν ήταν το απόλυτο bottleneck της ομάδας μας. Ήταν ένα πλάσμα που δεν έχει δει άνθρωπος και όσα ξέρουμε τα ξέρουμε από τις ιστορίες των γηραιότερων. Δρα στις σκιές, μεθοδικά και ξέρει πότε και που θα χτυπήσει.

Αρχικά αναλαμβάνει να τεστάρει features και εξαφανίζεται μέχρι την επόμενη πανσέληνο. Όταν δεν τον παίρνει ο ύπνος στα meetings, ανοίγει μικρόφωνο και κάνει unleash 10 κιλά φλυαρία σε ΦΟΥΛ ψευδά αγγλικά που δε χρησιμεύει πουθενά.

Εμφανίζεται πρόθυμος 2 μέρες πριν από κάποιο release, για να τεστάρει κάτι στο οποίο δούλεψες πριν ενάμιση μήνα. Σπαμμάρει τις πιο άσχετες/αδιανόητες ερωτήσεις με τρόπο που αντί να καταφέρεις να τον κόψεις, σου καίει το μυαλό. Μετά σου λέει οτι βρήκε bug στον κώδικα σου, είτε γιατί έσπασε κάτι στην test suite του, είτε γιατί έστειλε λάθος δεδομένα και πήρε 400άρι (σσ. σφάλμα του χρήστη).

Τα αποτέλεσματα όλων αυτών είναι:

• Άπειρες χαμένες εργατοώρες
• Χαμένη φαιά ουσία
• Στην πράξη τίποτα δεν τεστάρεται
• Όταν ανεβάζουμε κάτι στο production, επικαλούμαστε τον άγιο Εφραίμ. Στα πιο ζόρικα τον άγιο Φανούριο

Επιστροφή στο μπίζνες τριπ#

Οι μέρες κυλάνε κανονικά. Τα meetings κλείνουν 6ωρα, τα μεσημεριανά lunch breaks μας κλείνουν 2ωρα, οι λογαριασμοί στο καθένα κοστίζει 4-5 βασικούς μισθούς και τα βράδια -σχεδόν υποχρεωτικά- κολυμπάμε σε έναν ωκεανό από αλκοόλ.

Η μοίρα άργησε, αλλά τελικά μας έφερε στο ίδιο τραπέζι. Κάπου ανάμεσα στις 3(τρεις) ταραμοσαλάτες που έφαγε ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ, ο Αρμένιος QA μας είπε σε μέσες άκρες: οτι κατά τη διάρκεια της ημέρας είναι πάρα πολύ απασχολημένος ΜΕ ΤΟ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΑΝΑΚΑΙΝΙΣΗ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ και ευθέως: οτι για να ξεφύγει από τον εργασιακό φόρτο, μαθαίνει και τζαμμάρει ηλεκτρική κιθάρα. Και σύμφωνα με τον ίδιο, αυτά συμβαίνουν για αρκετά μεγάλο μέρος της κάθε εργάσιμης ημέρας.

Ο Μαραθώνιος των 42 χιλιομέτρων#

Είναι η τελευταία μέρα. Ξεκινάμε το meeting των meetings. Μια προσπάθεια που υπό κανονικές συνθήκες θα χρειαζόταν ένα τόνο καφεϊνης ή/και άλλων διεγερτικών ουσιών. Το ξέρουμε και το ξέρουν.

Η ατζέντα είναι απλή εκ πρώτης όψης. Ξεκινάμε στις 2, ακριβώς μετά το lunch break, ένα σερί από παρουσιάσεις projects και κλείνουμε με ένα brain storming. Προφανώς το πλάνο πάει κουβά. Τελειώνουμε το Μεσημεριανό Χωρίς Επιστροφή με μια ώρα καθυστέρηση, οι προϊστάμενοι (δικαίως) αρχίζουν να πανικοβάλλονται με το χρόνο και οριακά μας αφήνουν να πάρουμε ένα καφέ πριν ξεκινήσουμε.

Οι παρουσιάσεις χάνουν γρήγορα τη σπιρτάδα τους και το ενδιαφέρον των συμμετεχόντων και αρχίζουμε να αναλωνόμαστε σε ερωτήσεις αρχιτεκτονικής και γραφειοκρατίας. Μετά το πρώτο δίωρο πέφτουν για λίπασμα οι πρώτοι νεκροί, κι αυτοί είναι πολύ συγκεκριμένα οι qa. Σιγά σιγά παραδίδουν και οι υπόλοιποι πνεύμα, με τον product manager να κουβαλάει την όλη διαδικασία σαν άλλος Άτλαντας.

Εκείνη την ώρα λοιπόν, βλέποντας οτι μπορεί να μας πιάσει στον ύπνο, ο Αρμένιος qa αναδύεται από το λήθαργο, βγαίνει από την σκοτεινή λίμνη με ένα μαχαίρι στα δόντια κι αρχίζει να μυδραλιοβολεί με ερωτήσεις.

-ΣΥΓΓΝΩΜΗ, ΑΥΤΟ ΠΩΣ ΘΑ ΤΟ ΤΕΣΤΑΡΟΥΜΕ;
-FROM A TESTING PERSPECTIVE ΠΩΣ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ STRESS TEST ΣΤΟ ENDPOINT ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝ 5 ΑΤΟΜΑ;
-ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ PERFROMANCE TESTING ΣΤΟΥΣ GETTERS ΚΑΙ ΤΟΥΣ SETTERS ΤΗΣ JAVA;
-ΣΥΓΓΝΩΜΗ, ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΕΡΩΤΗΣΗ. FROM A TESTING PERSPECTIVE…

Την ώρα που έχω κρεμάστει με το ένα πόδι έξω απ’ το παράθυρο, επεμβαίνει ο product manager.

-ΣΟΡΡΥ ΣΟΡΡΥ, ΤΟ MEETING ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ QA. ΣΤΑΜΑΤΑ ΠΛΙΖ.
-Eντάξει σόρρι
[…]
-ΣΥΓΓΝΩΜΗ! FROM A TESTING PERSPECTIVE

Βροντερά γέλια απ’ όλη την ομάδα τον διακόπτουν και τον αφήνουν να κοιτάει απορημένος, γιατί φυσικά και δεν έκανε χιούμορ. Στη συνέχεια πέφτει εμφανώς για ύπνο (οκ, δεν ήταν ο πρώτος που το σκέφτηκε) και κατά τις 7 παρά έχει πάρει το λάπτοπ του αγκαζέ και αρχίζει να κάνει κύκλους μέσα στο γραφείο μέχρι να τελειώσουμε.

Το meeting τελειώνει και φεύγουμε όλοι μαζί για το υποχρεωτικό session αλκοολισμού.

Το χιτσκοκικό, γκρανγκινιολικό φινάλε#

Φτάνω καθυστερημένος στο μαγαζί που οι υπόλοιποι κάνουν pre drinking, περιμένοντας να έρθει η ώρα που έχουμε κάνει κράτηση σε άλλο μαγαζί για να πάμε να πιούμε σοβαρά. Πίνω 27 λίτρα μπύρας μονορούφι για να τους προλάβω και αναχωρούμε για τον τελικό προορισμό. Όλοι; Όχι.

Ο Αρμένιος QA έχει απαγάγει πιάσει σοβαρό τσιτ τσατ και μας λέει οτι θα έρθει αργότερα.

Αρμένιος QA μιλάει σε παντρεμένη ρωσίδα συνάδελφο από random ομάδα
Φθινόπωρο 2025

Καναδυό ώρες και έναμιση τόνο αλκοόλ μετά, αράζω σε μια γωνία του μαγαζιού που έχουμε πάει με έναν έλληνα, μια κύπρια και έναν αιθίοπα συνάδελφο. Και εκεί σκάει με το πιο θολό βλέμα του κόσμου, ξεκουμπωμένο πουκάμισο και βρωμοκοπάει αλκοόλ ακόμα και για τα δικά μας στάνταρ εκείνη την ώρα. Σωριάζεται σε μια καρέκλα δίπλα μας, παραγγέλνει ΔΥΟ διαφορετικά ουίσκι και μια σόδα ταυτόχρονα και αρχίζει να μανουριάζει μόνος του στο υποθετικό σενάριο που έκανε -και πίστεψε αμέσως- οτι η σερβιτόρα θα του πει πως έχει τελειώσει το ένα απ’ τα δύο ουίσκι που παράγγειλε.

Τα ουίσκι του έρχονται, οπότε απευθείας αλλάζει θέμα.

“Πολύ σας γουστάρω εσάς τους έλληνες. Πραγματικά πάρα πολύ. Πάρα πολύ σας πάω. Και ξέρετε γιατί; ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΔΟΥΛΕΥΕΤΕ ΚΑΘΟΛΟΥ. ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΝΕΤΕ ΚΑΙ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΤΕ ΟΤΙ ΚΑΝΕΤΕ ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ, ΑΛΛΑ ΤΟ ΚΑΝΕΤΕ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ. Και να σας πω κάτι; Είναι ο,τι το καλύτερο, γιατί κι εγώ ΒΑΡΙΕΜΑΙ να δουλέψω, οπότε δεν δουλεύετε εσείς, δεν δουλεύω κι εγω και στο τέλος της ημέρας όλοι πληρωνόμαστε”.

Έχω κάτσει στο πίσω μέρος της καρέκλας μου και απολαμβάνω τον έλληνα συνάδελφο να προσπαθεί να του εξηγήσει οτι κάπου μπορεί να κάνει λάθος, όσο αυτός τον αγνοεί επιδεικτικά και εξηγεί στον αιθίοπα οτι πιθανότατα φταίει ο καιρός για το πόσο τεμπέληδες είναι οι έλληνες, ανεξαρτήτως κλάδου.

Βγάζω και του δείχνω αυτή την εικόνα, χωρίς να πω τίποτα.

-Where is greece?
-Just zoom in
-I didn’t know…

Από κει και πέρα ξεκίνησε να μου μιλάει ακατάπαυστα, σε ψευδά μεθυσμένα αγγλικά, φτύνοντάς το χέρι μου με ρυθμό ποτιστικού γκαζόν.

---

Αυτά λοιπόν για σήμερα, ελπίζω να τα ξαναπούμε σύντομα. Σας αφήνω με κάποια νέα επί τροχάδην.

Αντικατέστησα το signal client με το Molly και μάλιστα τo FOSS flavour του. Κύριος λόγος ήταν οτι το signal λόγω έλλειψης Google Services στο κινητό μου, έπρεπε να κρατάει ανοιχτό ένα websocket για να παίρνει notifications. Αυτό τώρα γίνεται μέσω UnifiedPush, με το ntfy¹ και ένα mollysocket που τρέχει στο vps που στεγάζει το blog που διαβάζετε. Η διαφορά στην κατανάλωση της μπαταρίας είναι αρκετά εμφανής.

Έχω ξεκινήσει να ασχολούμαι δειλά-δειλά με σκριπτάκια για το κινητό μου, στο Termux. Η αλήθεια είναι πως δεν έχω βρει προβλήματα για να λύσω στον πραγματικό κόσμο, αλλά θα σας κρατάω ενήμερους/ες.